Palazzo dei priori

                                             6o  Κεφάλαιο
                                                Bικτώρια

Bella’s POV

Οι επόμενες μέρες πέρασαν πολύ γρήγορα χωρίς να γίνει κάτι ιδιαίτερο. Εγώ είχα συνεχώς ένα κακό προαίσθημα ότι κάτι θα γίνει. Στο σπίτι των Κάλλεν είχαν εγκατασταθεί πλέον μόνιμα μέχρι να υπάρξει κάτι νεότερο από τους Βολτούρι όλοι οι οικογένεια του Ελέαζαρ και μαζί και εγώ. Τον Τσάρλι τον έβλεπα πήγαινα συχνά σπίτι και του μαγείρευα αλλά θεώρησε ακόμα και εκείνος σωστό να μείνω για λίγο με τους Κάλλεν. Θεωρούσε ότι μου έκανε καλό και πραγματικά μου έκανε. Έκλαιγα λιγότερο συχνά.

Τον Τζέικομπ δεν τον είχα δει καθόλου από την τελευταία φορά που είχα πάει σπίτι του και είχε τσακωθεί με τον Μάικ. Οι Κάλλεν δεν με αφήναν να βγω σχεδόν καθόλου από το σπίτι. Ούτε σχολειό πήγαινα και η αποφοίτηση συνεχώς πλησίαζε. Οι Κάλλεν φοβόντουσαν ότι τώρα που αρνήθηκαν η οικογένεια του Ελέαζαρ οι Βολτούρι θα έπαιρναν πιο δραστικά μετρά. Εντωμεταξύ έληγε και η προθεσμία που είχαν θέση για την μεταμόρφωση μου.

Απέμεναν μόλις τέσσερις μήνες τώρα για να με μεταμορφώσουν. Η αποφοίτηση ήταν σε λιγότερο από ένα μηνά. Η Άλις συνέχιζε να μου αγοράζει πανάκριβα ρούχα για αυτό εγώ πάτησα πόδι . Της ζήτησα να πάμε μαζί για ψώνια. Και εκείνη δέχτηκε αν και φοβόντουσαν για τους να βγαίνω πολύ έξω. Εντωμεταξύ το κακό προαίσθημα που είχα ήμουν σίγουρη πως ήταν για την Βικτώρια οι λύκοι πάντως μας ενημέρωναν ότι δεν είχε εμφανιστεί εδώ και δυο μήνες από την τελευταία φορά που την κυνήγησαν μέχρι τα σύνορα…

***

«Έλα Μπέλλα βιάσου θα κλείσουν τα μαγαζιά.»

Ήταν Τετάρτη και η Άλις αποφάσισε επιτέλους να πάμε μαζί να ψωνίσουμε. Εγώ είχα κλειστεί στο δωμάτιο του Έντουαρντ εκεί είχα εγκατασταθεί πλέον μόνιμα.

«Τώρα Άλις ντύνομαι.»

Μόλις ντύθηκα μπήκαμε μέσα στο αυτοκίνητο του Καρλάιλ και ξεκινήσαμε . Λογικά θα πηγαίναμε στο Σιάτλ αλλά τελευταία οι εφημερίδες έγραφαν διάφορα για πολλές δολοφονίες και εξαφανίσεις. Εγώ είχα ένα κακό προαίσθημα γι αυτό. Πήγαμε λοιπόν για ψώνια ως το Πόρτλαντ που παρότι έχει λιγότερα μαγαζιά είναι πιο ασφαλές .

Το σχέδιο ήταν να πάμε στο εμπορικό κέντρο επειδή παρότι η μέρα ήταν συννεφιασμένη είχε ελάχιστο ήλιο που έκανε το δέρμα της Άλις να μοιάζει παράξενο. Το εμπορικό ήταν με σκέπη και έτσι δεν θα είχαμε πρόβλημα. Μπήκαμε μέσα στο εμπορικό μετά από περίπου μίση ώρα ταξίδι.

«Άλις σε προειδοποιώ από τώρα ότι δεν θα πάρουμε τίποτα που να στοιχίζει πάνω από 50$ Δεν θέλω να ξοδευτείτε.»

Η Άλις όμως ήδη κοιτούσε μια βιτρίνα D&G που τίποτα εκεί δεν κόστιζε κάτω από 100$. Κοίταξα την τιμή για ένα φούτερ που μου άρεσε : 690$ .Την τράβηξα στις σκιές.

«Άλις είπαμε θα έρθω μαζί για να μην πάρουμε ακριβά πράγματα και μια ζώνη στο μαγαζί που κοιτάς κοστίζει 100 δολάρια.»

«Μπέλλα μην ανησυχείς χαλάρωσε .»

Η Άλις άρχισε να προχώρα πάλι στις σκιές αποφεύγοντας τα φωτά neon που υπήρχαν στην οροφή του εμπορικού κέντρου γιατί έκαναν το δέρμα της να φαίνετε περίεργο . Μπήκε μέσα σε ένα μαγαζί με παπούτσια . Ψώνισε για μένα ένα πανάκριβο ζευγάρι αθλητικά παπούτσια Nike παρά τις αντιρρήσεις μου και για εκείνη ένα ζευγάρι μωβ μπαλαρίνες.

 Γενικά για μένα ψώνιζε τα περισσότερα πράγματα αλλά έπαιρνε που και που και αεράτα φαρδιά ρούχα με λεπτά υφάσματα για εκείνη. Ήθελε ακόμα να πάρει ένα δώρο σε όλους. Εμένα μου είχε αναθέσει να ψάξω ρούχα για την Τάνια, την Κάρμεν την Κέιτ και την Αϊρίνα. Δεν είχα δει καν την Αϊρίνα όποτε δεν ήξερα τι να διαλέξω για εκείνη αλλά δεν με ένοιαζε γιατί ήξερα ότι η Άλις θα διάλεγε στο τέλος για όλους.

Καθώς η Άλις μπήκε μέσα σε ένα μαγαζί με ρούχα Armani εγώ μπήκα μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο. Ήθελα να αγοράσω μερικά βιβλία να περνάω την ώρα μου στο σπίτι των Κάλλεν. Μια ξανθιά μικροσκοπική υπάλληλος καθόταν πίσω από την ταμιακή.

«Να βοηθήσω σε κάτι;» Με ρώτησε με την τσιριχτή φωνή της .

«Ε όχι ευχαριστώ.»

Κοίταξα γύρω-γυρω και ξαφνικά έπεσα πάνω σε ένα σταντ με εφημερίδες οι τίτλοι ήταν όλοι ίδιοι:

Το Σιάτλ υπο πολιορκία. Ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει.

Έλεγε η μια.

Οι νεκροί στο Σιάτλ φτάνουν τους τριάντα.

Έλεγε η άλλη. Σίγουρα κάτι η κάποιος σκότωνε τον κόσμο στο Σιάτλ. Οι εφημερίδες και γενικά τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν αυτό αλλά εμείς ξέραμε ότι για αυτό ευθυνόταν κάποιος βρικόλακας. Οι Κάλλεν ήξεραν ότι θα επέμβαιναν σύντομα οι Βολτούρι.

Τελικά αγόρασα δυο βιβλία που δεν είχα διαβάσει.Το λογική και ευαισθησία και το πορτρέτο του Dorian Grey.Tο δεύτερο το διάλεξα γιατί μου θύμιζε κατά κάποιο τρόπο τους βρικόλακες.

Βγήκα έξω από το μαγαζί και αναζήτησα την Άλις. Είχα αγοράσει και μια εφημερίδα που έπρεπε να της δείξω. Είχε τον τίτλο:

Άνθρωπος στο Σίατλ βρέθηκε να κατασπαράζει νεαρό. Μαζί του μια μυστηριώδης κοκκινομάλλα γυναίκα.
Και από κάτω είχε δυο σκίτσα της αστυνομίας. Το ένα έμοιαζε παρά πολύ με την Βικτώρια από ότι θυμάμαι όταν την είχα δει εκείνη την τραγική μέρα στο χωράφι που παίζαμε baseball.

Βρήκα την Άλις να ψωνίζει σε ένα μαγαζί με καλλυντικά.

«Άλις κοιτά την εφημερίδα!» Φώναξα από την άλλη άκρη του εμπορικού. Γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που έβγαζε σπίθες. Την πλησίασα.

«Μπέλλα σου είπα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και φωνάζεις το όνομα μου από την άλλη άκρη του εμπορικού;»

«Συγγνώμη.» είπα και κατέβασα το κεφάλι μου.

«Ω μη ζητάς συγγνώμη εγώ φταίω.Τι είναι;»

«Η Βικτώρια.» είπα. Η Άλις κοίταξε τον τίτλο και τον διάβασε με μια μάτια.

«Η Βικτώρια; Πολύ παράξενο. Πρέπει να μιλήσουμε με τον Καρλάιλ αλλά καλυτέρα να πάμε να φας κάτι.» Με κοίταξε με ένα στοργικό βλέμμα.

Πήγαμε στο εστιατόριο του εμπορικού και παρήγγειλα ένα τσιζμπέργκερ μια μερίδα τηγανιτές πατάτες και ένα μιλκ σεικ φράουλα παρότι δεν πεινούσα καθόλου. Ήθελα να ευχαριστήσω την Άλις. Άρχισα να τρώω αργά το τσιζμπέργκερ και μετά τις πατάτες. Η Άλις πλήρωσε και εγώ πηρά μαζί το μιλκ σεικ .

Με πήγε σε ένα μαγαζί γιατί επέμενε πως έπρεπε να δοκιμάσω κάτι. Σίγουρα το βλέμμα της ήταν ανήσυχο για την Βικτώρια, αν μπορεί να είναι ανήσυχο αυτό το τέλειο βλέμμα και τα χρυσάφια μάτια της. Με έχωσε σε ένα δοκιμαστήριο και άρχισε να μου πετά διάφορα άβολα ρούχα. Τι είχα πάει μαζί της; Πάλι του κεφαλιού της έκανε.

Τα ρούχα ήταν πανάκριβα και είχε αγοράσει ήδη τέσσερις τσάντες με αυτά.Έμενα δεν με άφηνε να κρατήσω καμία. Στο τέλος επειδή άρχισαν κάποιοι να την κοιτάνε περίεργα που μια τόσο μικροσκοπική κοπέλα κουβαλούσε τόσο βάρος μου έδωσε και έμενα την πιο μικρή και ελαφριά σακούλα με τα γυαλιά ηλίου που είχε ψωνίσει για όλους.

Ξαφνικά άκουσα τις σακούλες να της πέφτουν. Παράξενο γίνετε ένας βρικόλακας να του πέσει κάτι; Αφού σε όλα είναι τέλειοι. Βγήκα από το δοκιμαστήριο. Έβλεπε ένα όραμα στο αέρα έκανε διάφορα σχεδία με τα χεριά της. Εγώ γρήγορα έβγαλα ένα μολυβί από την τσέπη μου και της έδωσα να γράψει στην μπροστινή σελίδα από το πορτρέτο του Dorian Grey. Σχεδίασε αρχικά ένα σοκάκι στο Σιάτλ και ύστερα περίπου τριάντα βρικόλακες μετά την Βικτώρια και διπλά άλλον έναν που δεν ήξερα.

«Η Βικτώρια.» άρχισε να μιλάει η Άλις «φτιάχνει στρατό για να πάρει εκδίκηση για τον Τζέιμς. Θέλει να σε σκοτώσει Μπέλλα.»

Αμέσως πάγωσα. «Στρατό βρικολάκων;»

«Ναι πρέπει γρήγορα να πάμε σπίτι θα σου εξηγήσει ο Τζάσπερ άνηκε παλιά σε έναν τέτοιο. Μην φοβάσαι θα σε προστατέψουμε δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Απλά χρειαζόμαστε βοήθεια. Θα ζητήσουμε και από την οικογένεια του Ελέαζαρ να μας βοηθήσουν. Θα κάνουμε τα πάντα για να είσαι ασφαλής.»

Ωραία τώρα εκτός από τους Βολτούρι μας κυνηγούσαν και τριάντα νεογέννητοι βρικόλακες που ήθελαν και αυτοί να με σκοτώσουν.Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα χειρότερο. Ή μπορούσε; Άρχισα πάλι να δακρύζω.

Χωρίς τον Έντουαρντ εδώ ποιος θα με προστάτευε; Θα πέθαινα εκτός αν γινόμουν και εγώ βρικόλακας. Από τότε που ο Έντουαρντ πέθανε πάνε όλα λάθος όλα στραβά.