Palazzo Dei Priori

                                                   13ο Κεφάλαιο
                                           Τελευταίο Λεπτό Στην Γη

Bella’s POV

Έστρεψα ενστικτωδώς το κεφάλι μου εκεί από όπου ερχόταν ο θόρυβος και αντίκρισα δυο σιλουέτες να πλησιάζουν. Μια γυναικα και ένας άντρας. Η γυναικα είχε κόκκινο πορφυρό μαλλί.

Ήταν σαν να έρχονταν οι εφιάλτες μου να με συναντήσουν. Βγήκαν μέσα από το σκοτάδι του δασους και το δέρμα τους λαμπύρισε στον ήλιο σαν διαμάντι. Μόλις που μπορούσα να κοιτάξω τον άντρα. Ήταν ξανθός, μυώδης και πολύ ψηλός. Προφανώς στην ηλικία μου όταν μεταμορφώθηκε. Τα ματια του -ένα πιο ζωηρό κόκκινο απ' ότι είχα δει ποτε- δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα δικά μου πάνω τους. Αν και ήταν πιο κοντά σε εμάς, πιο άμεσος κίνδυνος, δεν μπορούσα να τον κοιτάζω. Επειδή λίγο πιο πλαγια και λίγο πιο πίσω με κοιτούσε η Βικτώρια. Τα πορφυρά μαλλιά της ήταν πιο λαμπερά από ότι θυμόμουν. Περισσότερο σαν φλόγα. Τα ματια της ήταν μαύρα από την διψα και στα χείλη της διαγραφόταν ένα χαμόγελο.

Ξεχείλιζε από ένταση. Ήταν τόσο κοντά σε αυτό που ήθελε. Απλά τόσο κοντά. Ο θάνατος μου. Την είδα να σαστίζει για ένα λεπτό μόλις είδε ότι ο Έντουαρντ δεν είναι εδώ.

«Ο Έντουαρντ;» η φωνή της ήταν γεμάτη ένταση.

Κοίταξα ενστικτωδώς τα ματια του Τζέικομπ. Ήταν σαν να μου λέει μην ανησυχείς. Κάτι τέτοιο βέβαια ήταν αδύνατον. Χωρίς τον Έντουαρντ ένιωθα τόσο ευάλωτη. Τα ματια μου βούρκωσαν αλλα αμέσως τα σκούπισα ήθελα να φανώ δυνατή.

«Είναι νεκρός.» είπα όσο πιο άτονα και ανέκφραστα μπορούσα. Είδα την απογοήτευση στο βλέμμα της. Ήθελε να με δει ο Έντουαρντ να πεθαίνω. Να σφαδάζω στον πόνο και να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Αλλα αμέσως η ένταση επανήλθε. Ήξερε ότι είχα περάσει ότι και εκείνη όταν ο Έντουαρντ σκότωσε τον Τζέιμς. Για μια στιγμή μια ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου. Μπορεί αυτό να ήταν αρκετό. Ήθελε να δει κάποιον από τους δυο μας να υποφέρει για τον θάνατο του αλλου.

Εγώ υπέφερα αρκετά. Αλλα αμέσως η απογοήτευση κατέλαβε την θέση της ελπίδας και ένιωσα το στομάχι μου να κατεβαίνει ως τις φτέρνες μου. Θα σκοτώσει και εμένα.

«Σε λίγο θα τον συναντήσεις.» είπε και κοίταξε τον άντρα δίπλα της με νόημα.

Ήταν σαν να περίμενε την εντολή της.

«Ράιλι-»είπε.

Αμέσως ο Ράιλι έκανε μερικά βήματα προς τα δεξιά σαν να ζυγοστάθμιζε την απόσταση. Και τότε άκουσα έναν βρυχηθμό. Δεν ερχόταν ούτε από την Βικτώρια ούτε από τον Ράιλι. Ο Τζέικομπ είχε μεταμορφωθεί με ένα σάλτο στον αέρα. Την ίδια στιγμή με τον βρυχηθμό ο Ράιλι πήδηξε μπροστά και κλότσησε τον Τζέικομπ στο στήθος. Ο Τζέικομπ παραπάτησε λίγο και αμέσως τινάχτηκε μπροστά πετώντας τον Ράιλι με μια εντυπωσιακή κωλοτούμπα στον αέρα δέκα μετρα μακριά στο χιόνι.

Παντού πετάχτηκε χιόνι και νερά. Η Βικτώρια κοίταξε τον Ράιλι ανήσυχη. Ήξερα όμως, με κάποιον τρόπο, ότι υποκρινόταν. Το είδα για ένα δευτερόλεπτο στο βλέμμα της. Ο Ράιλι σηκώθηκε και την φίλησε πεταχτά στα χείλη. Η Βικτώρια αμέσως πήρε φορα και ανέβηκε μερικά μέτρα πάνω σε ένα χιονισμένο δέντρο που ήταν κοντά. Χιόνι που είχε κάτσει πάνω στα φύλλα και στα κλαδιά έπεσε στο έδαφος και σκορπίστηκε παντού. Αμέσως πήδηξε από το κλαδί στο οποιο βρισκόταν ακριβώς καταπάνω μου.

Από αντανακλαστικά έπεσα κάτω. Ο Τζέικομπ τινάχτηκε μπροστά και με ένα σάλτο την κλότσησε στα πλευρά πετώντας την στο πλάι. Την ίδια στιγμή που χιόνι σκορπιζόταν στον αέρα από την πτώση της και έκρυβε την όραση μου, ο Ράιλι πετάχτηκε μπροστά πετώντας με τα χέρια του τον Τζέικομπ είκοσι μετρα πιο πίσω. Ο Τζέικομπ έπεσε με την πλάτη σε ένα δέντρο πετώντας κλαδιά και χιόνι στον αέρα. Και τότε κατάλαβα.

Ήμασταν χαμένοι. Ήταν ουσιαστικά δυο εναντίον ενός. Θα χτυπούσαν ταυτόχρονα. Αμέσως ο Τζέικ σηκώθηκε και πήδηξε από πάνω μου ακριβώς την στιγμή που η Βικτώρια ήταν έτοιμη να επιτεθεί. Πέρασε πάνω από το κεφάλι μου και προσγειώθηκε μισό μέτρο μακριά μου κλείνοντας τον δρόμο στην Βικτώρια. Η Βικτώρια γρύλισε και τον έπιασε από τα πλευρά. Ο Τζέικομπ έβγαλε έναν λυγμό και έπεσε κάτω σφαδάζοντας. Αίμα έπεσε πάνω στο λευκό χιόνι και κύλησε ως τα πόδια μου.

Ο Ράιλι εντωμεταξύ πήδηξε καταπάνω μου, ο Τζέικομπ όμως αμέσως σηκώθηκε κουτσαίνοντας και βγάζοντας λυγμούς πόνου τον χτύπησε στο χέρι. Είδα το χέρι του να φεύγει από τον κορμό του και να πέφτει στο έδαφος. Ήταν σαν να έκοβες το χέρι από μια πορσελάνινη κούκλα. Έβγαλε μια κραυγή. Αναγούλα μου ήρθε και κοίταξα τον Τζέικομπ. Είχε σπάσει ολοφάνερα το ένα του πόδι, αίμα έτρεχε από τα πλευρά του και σίγουρα τα είχε σπάσει.

Κοίταξα για την Βικτώρια. Δεν ήταν πουθενά. Και τότε ένιωσα κάτι να έρχεται καταπάνω μου. Έστρεψα το κεφάλι μου προς τα πάνω και την είδα σε ένα δέντρο να πηδάει πάνω μου. Ο Τζέικομπ με μεγάλη δυσκολία και βγάζοντας κάτι σαν κραυγή πόνου πήδηξε και την τελευταία στιγμή καθώς ήταν μόνο λίγα μέτρα πάνω από το κεφάλι μου την χτύπησε δυνατά στα πλευρά και την πέταξε δίπλα στον Ράιλι που εντωμεταξύ έγλειφε το χέρι του και το ξανά κώλυσε. Καυτά δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου. Χωρίς τον Έντουαρντ ήμουν χαμένη. Σίγουρα από εκεί που είναι δεν θα του άρεσε να με βλέπει να πεθαίνω. Ο Τζέικομπ σφάδαζε στο χιόνι και εγώ ανυπεράσπιστη έκλαιγα με λυγμούς.

Η Βικτώρια με τον Ραιλι ήταν ξανά άθικτοι όρθιοι και σε στάση ετοιμότητας. Με κοίταζαν.

«Λοιπόν Μπέλλα.» είπε η Βικτώρια με οργή στην φωνή της.

Την κοίταξα στα μάτια και αμέσως σκούπισα τα δάκρυα μου. Ήμουν δυνατή. Ή τουλάχιστον αυτό ήθελα να δει η Βικτωρία. Ο Τζέικομπ είχε σηκωθεί ξανά δίπλα μου και με ένα σάλτο πετάχτηκε πάνω στον Ράιλι. Η Βικτώρια πήδηξε λίγο πιο κει και ο Τζέικομπ με τα νύχια του ξεκόλλησε τα χέρια του Ράιλι. Μια διαπεραστική κραυγή αντήχησε σε όλο το δάσος. Αμέσως τα νύχια του μπήχτηκαν στην κοιλιά του Ράιλι. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα ξανά ο Ράιλι σφάδαζε σχεδόν ακρωτηριασμένος στο έδαφος.

«Βικτωρία σε παρακαλώ.» Την κοίταξε στα μάτια.

Η Βικτώρια ανταπέδωσε το βλέμμα με απέχθεια και απομακρύνθηκε από δίπλα του. Τον κορόιδευε. Ήταν και αυτός άλλο ένα πιόνι στο παιχνίδι της. Ο Ράιλι εντωμεταξύ σφαδάζοντας κλότσησε τον Τζέικομπ στα σπασμένα πλευρά.

Έπρεπε να κάνω κάτι. Ο Τζέικομπ έπεσε πίσω. Ήταν και οι δυο πολύ χτυπημένοι και αίμα έρεε από τα πλευρά του Τζέικομπ λεκιάζοντας το χιόνι. Κάνοντας το ματωμένο. Η Βικτώρια ήταν άθικτη. Δεν είχε ούτε γρατζουνιά. Και τότε ο Τζέικομπ με όση δύναμη του είχε απομείνει ξέσκισε τον Ράιλι με τα δόντια και τα νύχια του αποτελειώνοντας τον. Στο βλέμμα της Βικτώριας δεν υπήρχε ούτε ίχνος στεναχώριας η πόνου. Απέστρεψα το βλέμμα μου από τα απομεινάρια του Ράιλι. Ο Τζέικομπ κουτσαίνοντας και βγάζοντας λυγμούς ήρθε δίπλα μου σε αμυντική στάση.

Η Βικτώρια γέλασε. Η αιμορραγία στα πλευρά του Τζέικομπ δεν σταματούσε. Το τρίχωμα του είχε μουσκέψει στο αίμα. Ήξερε πως σε λίγο θα ήμουν νεκρή. Ήταν αδύνατον για τον Τζέικομπ να με προστατέψει.

Θα ξαναέβλεπα τον Έντουαρντ στον άλλο κόσμο; Ο Τζεικομπ έβγαλε μια κραυγή και έπεσε αναίσθητος στο χιόνι. Η Βικτώρια είχε πέσει πάνω στα πλευρά του. Το αίμα του έρεε ασταμάτητα και με φόντο το λευκό χιόνι ήταν αδύνατον να μην το κοιτάς. Η Βικτώρια στάθηκε απέναντι μου. Ήταν αργά. Καυτά τα δάκρυα μου κύλησαν στα κατακόκκινα από το κρύο μάγουλα μου.

Όπως ο Καχίρη θυσιάστηκε για την πραγματική του αγάπη το ίδιο έπρεπε να κάνω και εγώ. Σε λίγο όταν θα πέθαινα θα πήγαινα σε ένα κόσμο όπου θα ξαναέβλεπα τον Έντουαρντ. Όλα θα ήταν όμορφα. Λουλούδια θα άνθιζαν κάτω από τα πόδια μας καθώς θα τον φιλούσα.

«Έντουαρντ.» ψιθύρισα. «Σ' αγαπώ όσο τίποτα άλλο.»

Αποφασιστικά έκανα ένα βήμα μπροστά. Η Βικτώρια με πλησίασε. Αμέσως σκούπισα τα δάκρυα μου και έσφιξα τα δόντια μου. Θα πήγαινα στον άλλο κόσμο με θάρρος. Όταν θα ξαναέβλεπα τον Έντουαρντ ήθελα να ήμουν δυνατή. Και μετά θα ήμασταν για πάντα μαζί. Θα αντιμετώπιζα τον θάνατο ως κάτι όμορφο. Και πράγματι ήταν. Γιατί έτσι θα ξαναέβλεπα τον Έντουαρντ. Η Βικτώρια με κοίταξε στα μάτια. Απέστρεψα το βλέμμα μου και κοίταξα τον Τζέικομπ που είχε πάρει ξανά την ανθρώπινη μορφή του και κειτόταν γυμνός στο χιόνι. Αίμα έρεε από παντού. Είχε χλομιάσει.

Τα πόδια μου είχαν παγώσει και ήταν βρεγμένα μέσα στα μποτάκια μου από το χιόνι. Το κρύο μου περόνιαζε τα κόκαλα και ένιωσα τα δόντια μου να τρέμουν. Τα έσφιξα και πλησίασα κι άλλο. Δεν θα την έδινα την χαρά να με σκοτώσει και να νιώσει όμορφα.

«Λοιπόν Βικτώρια, σκότωσε με. Στον άλλο κόσμο θα ξανασυναντήσω τον Έντουαρντ.» έκανα την φωνή μου όσο πιο θαρραλέα μπορούσα. «Αν στον άλλο κόσμο δω τον Τζέιμς θα του πω ότι είσαι εδώ ενώ εγώ θα έχω πάει να βρω τον Έντουαρντ. Λοιπόν σκότωσε με. Τι περιμένεις; Ανυπομονώ να ξαναδώ τα χρυσαφί του μάτια.»

Τα λόγια μου αυτά την εξόργισαν τόσο πολύ που πήδηξε καταπάνω μου και με έριξε με την πλάτη στο χιόνι. Ένας διαπεραστικός πόνος διέτρεξε όλη την σπονδυλική μου στήλη. Το παγωμένο χιόνι μούδιασε όλο μου το σώμα. Έσφιξα τα δόντια μου για να μην ουρλιάξω. Η Βικτώρια με κοίταξε.

Αμέσως κοίταξα τον ουρανό και συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι χιόνιζε. Οι νιφάδες έπεφταν πάνω στα μαλλιά μου. Τα πορφυρά μαλλιά της Βικτώριας ήταν γεμάτα νιφάδες χιονιού. Με πλησίασε και έπιασε το χέρι μου εκεί ακριβώς που με είχε δαγκώσει ο Τζέιμς. Την κοίταξα στα μάτια και το επόμενο δευτερόλεπτο έμπηξε τα δόντια της πάνω από το μισοφέγγαρο που είχαν κάνει τα δόντια του Τζέιμς σχηματίζοντας έναν κύκλο. Ο διαπεραστικός πόνος διέτρεξε όλο μου το κορμί και μια κραυγή ξέφυγε από το στόμα μου. Ένιωσα να χάνω τις αισθήσεις μου καθώς η Βικτώρια ρουφούσε ηδονικά το αίμα μου και ταυτόχρονα περνώντας από μέσα μου την ζωή.

Έντουαρντ σ' αγαπώ όσο τίποτα άλλο. Σε λίγο θα είμαι κοντά σου. Όλα μαύρισαν και το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν τα μάτια του Έντουαρντ που είχαν το χρώμα που έχει και το τοπάζι μόλις το εξορύξεις. Σε λίγο θα είμαι κοντά σου. Μετά όλα μαύρισαν.


Ο θάνατος είναι σκληρός. Εκτός αν μόνο με αυτόν μπορείς να δεις τα πρόσωπα που αγαπάς. Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου να πεθάνω. Αν και ξέρω ότι πολλοί ίσως στεναχωρηθούν μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πήγαινα στον παράδεισο και θα ξαναέβλεπα τον Έντουαρντ. Ήταν σαν ήδη να ήμουν μαζί του. Σαν να έβλεπα τα όμορφα μάτια του. Τα μαλλιά του. Το όμορφο δέρμα του. Ο θάνατος είναι γλυκός αν με αυτόν τον τρόπο θα ήσουν ευτυχισμένος.