Palazzo Dei Priori

                                                   7ο κεφάλαιο
                                       Ιστορίες Από Το Παρελθόν

Bella’s POV

Αμέσως μόλις γυρίσαμε από τα μαγαζιά ανέβηκα στο δωμάτιο του Έντουαρντ. Όλοι σε αυτό το σπίτι επέμεναν να το αποκαλούν δωμάτιο της Μπέλλας. Το έκανε μάλλον ευκολότερο για αυτούς. Εγώ συνέχιζα να το αποκαλώ δωμάτιο του Έντουαρντ. Το δικό μου δωμάτιο ήταν σπίτι μου δίπλα από το υπνοδωμάτιο του Τσάρλι.

Παραμέρισα από το κρεβάτι τις αιτήσεις των πανεπιστημίων. Η Άλις επέμενε να τις στέλνω. Έπρεπε να πάω σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ακόμα βέβαια δεν είχα αποφοιτήσει και τώρα που είχα κόψει το σχολειό θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να αποφοιτήσω. Από αύριο είχα υποσχεθεί στην Άλις πως θα ξανά άρχιζα. Στην πραγματικότητα όμως δεν είχα καμία όρεξη να πάω και κυρίως καμία όρεξη να ξαναδώ τον Μάικ.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοπάνησα τα μαξιλάρια να αφρατέψουν. Τον Μάικ σίγουρα δεν τον έβλεπα ερωτικά. Έπρεπε να σταματήσει αυτό. Η Τζέσικα προφανώς κατάλαβε κάτι γιατί ο Μάικ δεν μου ξανατηλεφώνησε. Για τον Τζέικ δεν ήξερα πως πραγματικά ένιωθα. Όχι μάλλον όσο δυνατή αγάπη ένιωθα και νιώθω για τον Έντουαρντ αλλά μάλλον αγαπάω και τον Τζέικομπ.

Σταμάτησα να τα σκέφτομαι αυτά τώρα προείχε το γεγονός που με είχε κάνει να παγώσω στο εμπορικό. Το όραμα της Άλις για την Βικτώρια. Με κυνηγούσε και είχε φτιάξει μάλιστα και ένα στρατό βρικολάκων να με σκοτώσει. Ακόμα δεν ήμουν σίγουρη τι σήμαινε αυτό. Ο Τζάσπερ θα μου εξηγούσε αργότερα τι ακριβώς είναι ένας στρατός νεογέννητων βρικολάκων. Για την ώρα ήθελα να συνέλθω λίγο από το σοκ ότι μας κυνηγάνε ένας ολόκληρος στρατός συν οι Βολτούρι. Αν ήταν να με σκοτώσει κάποιος από τους δυο προτιμούσα χίλιες φορές την Βικτώρια παρά τους Βολτούρι.

Άνοιξα την πρώτη σελίδα από το πορτρέτο του Dorian Grey και κοίταξα τα σκίτσα της Άλις. Ήταν τέλεια όπως και καθετί που κάνει κάθε βρικόλακας. Μπορούσα να διακρίνω ολοκάθαρα ένα στενό σοκάκι. Όπως είπε η Άλις ήταν ένα σοκάκι στο Σιάτλ. Στο πίσω μέρος του σχεδίου υπήρχε ένα δισκοπωλείο. Τα παράθυρα ήταν σπασμένα και είχαν καλυφθεί με σανίδες.

Στη μέση του δρόμου υπήρχαν δυο νεκρές γυναίκες. Τα ρούχα τους ήταν φτηνά και πολύ πρόστυχα. Από πάνω βρισκόταν ένας βρικόλακας που δεν γνώριζα. Και δίπλα η Βικτώρια. Στο βάθος πίσω από τα δυο άτομα υπήρχαν αλλά περίπου 25-30. Κανένα δεν γνώριζα. Κάποιοι ρουφούσαν αίμα από πτώματα. Έκλεισα το βιβλίο και το πέταξα σε μια γωνιά του υπνοδωματίου. Η σκηνή με αηδίαζε αλλά περισσότερο με φόβιζε. Ήξερα πως θα έκαναν τα πάντα να με προστατέψουν αλλά χωρίς τον Έντουαρντ ένιωθα τόσο πολύ ευάλωτη.

Κατέβηκα στο σαλόνι πριν αρχίσουν πάλι να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου και κατευθύνθηκα προς τον καναπέ. Κάθονταν εκεί ο Καρλάιλ με τον Ελέαζαρ και μιλούσαν. Ο Τζάσπερ καθόταν σε μια πολυθρόνα το ίδιο και η Κέιτ με την Κάρμεν. Η Τάνια καθόταν όρθια δίπλα στην Ρόζαλι και συζητούσαν. Από την κουζίνα εμφανίστηκαν και η Άλις με την Έσμε και τον Έμετ. Όλοι οι Κάλλεν μαζί με την οικογένεια του Ελέαζαρ είχαν μαζευτεί τώρα στο σαλόνι .Η παρουσία μου διέκοψε κάθε συζήτηση μεταξύ τους. Κοίταξα γύρω αμήχανα. Κάθισα στον καναπέ δίπλα στον Ελέαζαρ.

«Λοιπόν, Τζάσπερ, τι ακριβώς είναι ένας στρατός νεογέννητων βρικολάκων;»

Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν. Ήξερα πως για αυτό συζητούσαν. Για το όραμα που είχε δει η Άλις. Ο Τζάσπερ άρχισε να μιλάει.

«Μπέλλα το τι είναι στρατός βρικολάκων συνδέεται άμεσα με την ιστορία μου. Την ιστορία για το πως έγινα βρικόλακας. Οπότε καλύτερα να σου διηγηθώ και αυτή περιληπτικά θα καταλάβεις καλύτερα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο να σου πω όλη την ιστορία αλλά θα σου πω τόσα ώστε να καταλάβεις τα πάντα για το τι πρόκειται να γίνει. Για το τι ετοιμάζει η Βικτώρια.»

Ξεροκατάπια.

«Ανυπομονώ να την ακούσω λοιπόν.»

Όλοι γύρισαν προς το μέρος του Τζάσπερ αν και μάλλον όλοι γνώριζαν ήδη την ιστορία.

«Οι νεογέννητοι βρικόλακες Μπέλλα είναι οι πιο ισχυροί από τους υπόλοιπους γιατί έχουν ακόμα μέσα τους ανθρώπινο αίμα. Μετά από ένα χρόνο αρχίζει και υπάρχει ισορροπία μέσα στο σώμα τους αλλά μέχρι τότε όλοι οι νεογέννητοι είναι πολύ ισχυροί. Αυτό το εκμεταλλεύονται διάφοροι άλλοι βρικόλακες και φτιάχνουν ένα στρατό με αυτούς τους ας πούμε παντοδύναμους βρικόλακες. Σε ένα τέτοιο στρατό ήμουν και εγώ κάποτε. Έναν τέτοιο στρατό φτιάχνει και η Βικτώρια.»

«Λοιπόν » τον διέκοψα εγώ. Ένιωθα παράξενα μου μιλούσε ο Τζάσπερ «ποια είναι όμως η ιστορία καταλαβαίνω ότι η Βικτώρια φτιάχνει αυτό το στρατό για να μας σκοτώσει όλους και να εκδικηθεί για τον θάνατο του Τζέιμς αλλά η δική σου ιστορία ποια είναι ;» Δεν με ενδιέφερε πραγματικά η ιστορία του τώρα που βρισκόμουν σε τόσο μεγάλο κίνδυνο αλλά όσα περισσότερα μάθαινα για τους νεογέννητους τόσο καλύτερα θα ήταν.

«Μπέλλα » είπε ο Τζάσπερ λίγο αμήχανα κάνοντας μια μεγάλη παύση «εντάξει λοιπόν. Γύρω στο 1860 ήμουν στρατηγός σε ένα στρατό που συμμετείχε στον εμφύλιο ένα βράδυ καθώς επέστρεφα από μια δουλειά συνάντησα στο δρόμο τρεις γυναίκες. Ήταν βρικόλακες. Με μεταμόρφωσαν και μου ανέθεσαν να δημιουργήσω ένα στρατό βρικολάκων για να σκοτώσουν κάποιον. Δεν ήξερα τότε ποιον. Άρχισα να βρίσκω ανθρώπους και να τους μεταμορφώνω όσοι ήταν πλέον άχρηστοι τους σκότωνα.» διέκοψε λίγο την ιστορία.

«Σίγουρα η Βικτώρια θα έχει έναν που να παίζει τον ρόλο που έπαιζα και εγώ δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της.» συνέχισε να αφηγείται την ιστορία.

«Όταν ήμουν στον στρατό απέκτησα φίλιες με έναν άλλο βρικόλακα τον Πήτερ . Η Μαρία η δημιουργός μου αποφάσισε να τον κρατήσει αυτός όμως το έσκασε με την Σαρλότ έναν βρικόλακα που είχε ερωτευτεί. Η Μαρία όμως είχε αποφασίσει να την σκοτώσει. Αυτός λοιπόν για να την σώσει έφυγαν. Αρκετά χρόνια αργότερα επέστρεψαν και μου είπαν πως ζουν οι άλλοι βρικόλακες στο βορρά. Εγώ το έσκασα από την Μαρία και βρήκα την Άλις» γύρισε και της χαμογέλασε «Με την βοήθεια της βρήκαμε τους Κάλλεν και γίναμε χορτο-» η Άλις τον διέκοψε. Τα μάτια της ήταν θολά έβλεπε κάποιο όραμα. Όλοι στράφηκαν προς εκείνη.

«Η Βικτώρια έρχεται εδώ σε τρεις μέρες.» όλοι την κοίταξαν έντρομοι. Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου. Ο Καρλάιλ άρχισε να μιλάει.

«Πρέπει να βιαστούμε Άλις. Τζάσπερ τι πρέπει να κάνουμε ;»

«Αρχικά πρέπει να βρούμε ένα μέρος και να τους προσελκύσουμε εκεί για να τους επιτεθούμε .Το χωράφι που παίζουμε baseball είναι κατάλληλο. Μετά χρειάζεστε ειδική εκπαίδευση. Οι νεογέννητοι που συμμετέχουν σε στρατό είναι διαφορετικοί από τους βρικόλακες που ίσως έχετε αντιμετωπίσει. Σίγουρα χρειαζόμαστε βοήθεια για να επιτεθούμε σε 30 βρικόλακες. Εμείς και η οικογένεια του Ελέαζαρ δεν είμαστε αρκετοί. Αν βέβαια θέλετε να μας βοηθήσετε.» στράφηκε στον Ελέαζαρ.

«Σίγουρα για αυτό ήρθαμε εδώ για να σας βοηθήσουμε.»

«Χρειαζόμαστε όμως και άλλους» είπε η Ρόζαλι.

«Πράγματι δεν είμαστε αρκετοί για να επιτεθούμε και να νικήσουμε έναν ολόκληρο στρατό. Δεν θέλω να το ρισκάρουμε» είπε ανήσυχος ο Τζάσπερ.

«Οι λυκάνθρωποι; Δεν μπορούν να μας βοηθήσουν;» ξεροκατάπια. Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν.

«Δεν είναι κακή ιδέα Μπέλλα, είπε ο Τζάσπερ, οι νεογέννητοι δεν ξέρουν την ύπαρξη τους και έτσι θα έχουμε ένα στοιχείο αιφνιδιασμού. Αύριο το πρωί θα πας στον καταυλισμό να διαπραγματευτείς. Θα σου πούμε ακριβώς τι να ζητήσεις. Επίσης αύριο το βράδυ θα πάμε μαζί με τους λύκους στο λιβάδι για εκπαίδευση.

Συνειδητοποίησα τι επρόκειτο να γίνει.

«Δηλαδή θα γίνει μάχη;»

«Μπέλλα είναι ο μόνος τρόπος να τους σκοτώσουμε και να σε καταστήσουμε ξανά ασφαλή.» είπε η Έσμε με συμπόνια στην φωνή της.

«Αύριο το πρωί, συνέχισε ο Καρλάιλ την πρόταση της, θα πας στον καταυλισμό θα πεις τα πάντα στους λύκους και μετά την αποφοίτηση θα πάμε στο λιβάδι για εκπαίδευση. Επίσης -στράφηκε προς το μέρος του Τζάσπερ- δεν μπορούμε να αφήσουμε την Μπέλλα στο χωράφι την ώρα που γίνετε η μάχη πρέπει να της βρούμε ένα ασφαλές μέρος. Και Άλις σε παρακαλώ πήγαινε την Μπέλλα στο δωμάτιο να κοιμηθεί αύριο θα είναι μεγάλη μέρα.

«Και μεγάλη νύχτα ,συμπλήρωσε η Άλις χαμογελώντας.» με έπιασε από το χέρι και ανεβήκαμε στο δωμάτιο του Έντουαρντ. Η Άλις πήρε τις αιτήσεις πάνω από το πάπλωμα και ξάπλωσα στο κρεβάτι βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω της την πόρτα.

Αύριο είναι η αποφοίτηση το είχα ξεχάσει εντελώς. Ωραία αυτό εννοούσε η Άλις όταν με έβαλε να υποσχεθώ πως θα αύριο θα ξαναπάω σχολειό δεν εννοούσε για μάθημα. Και τώρα τί θα γίνει μάχη εξαιτίας μού ; Έπρεπε να βρω ένα τρόπο να βοηθήσω δεν θα με άφηναν απλά μόνη στο σπίτι και θα περίμενα να επιστρέψουν οι μισοί επειδή θα είχαν σκοτωθεί. Πράγματι αύριο ήταν μεγάλη μέρα. Και είχα ένα προαίσθημα ότι μας περίμενε μια έκπληξη.

Η κελαρυστή φωνή της Άλις με ξύπνησε.

«Μπέλλα σήκω είναι δώδεκα και έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε σήμερα ετοιμάσου.»

Σηκώθηκα γρήγορα και πλύθηκα καθώς έβγαινα από το μπάνιο είδα στο χαλάκι του δωματίου του Έντουαρντ μια φωτογραφία ήταν από το party που είχε κάνει η Άλις στα περσινά γενέθλια αυτή την μέρα που θα ήθελα να ξεχάσω για πάντα γιατί αυτή ευθύνεται που ο Έντουαρντ έφυγε. Η φωτογραφία απεικόνιζε εμένα και το Έντουαρντ αγκαλιά. Πως δεν την είχα δει αυτή την φωτογραφία και τι δουλειά έκανε εδώ; Είχε βγει με την δική μου φωτογραφική μηχανή; Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν πάλι από τα μάτια μου. Είχα καιρό να κλάψω. Από όταν εγκαταστάθηκα στο σπίτι των Κάλλεν . Η Άλις μπήκε στο δωμάτιο και με είδε κάτω στο χαλάκι να κλαίω κρατώντας την φωτογραφία.

«Μπέλλα! » έτρεξε και με αγκάλιασε. «Που το βρήκες αυτό; Ο Έντουαρντ όταν φύγαμε είχε πάρει κάποια πράγματα από το δωμάτιο σου και τα είχε φέρει εδώ. Ήθελε να τα εξαφανίσει τότε αλλά είμαι σίγουρη πως ήλπιζε να έρθεις εδώ και να τα βρεις. Για να σου τον θυμίζουν. Τα είχα ξεχάσει εντελώς. Μπέλλα σε παρακαλώ μην κλαις. »

Σκούπισα τα δάκρυα μου και σηκώθηκα. Κατεβήκαμε στο γκαράζ και μπήκαμε στο αυτοκίνητο του Καρλάιλ . Η Άλις οδήγησε μέχρι τα σύνορα και μετά με άφησε να περπατήσω μέχρι το σπίτι του Τζέικ. Η διαδρομή ήταν αρκετά μεγάλη αλλά δεν με πείραζε. Έβλεπα τα δέντρα και την υγρασία που είχε κάτσει πάνω τους. Το φως τα έκανε να λαμπυρίζουν. Θύμιζε λίγο το δέρμα του Έντουαρντ στον ήλιο. πίσω μου το αυτοκίνητο του Καρλαίλ φαινόταν ακόμα αχνά. Περπάτησα πιο γρήγορα κοιτώντας μόνο τα αθλητικά μου. Άρχισα σιγά σιγά να διακρίνω το σπίτι του Τζείκ. Στην αυλή βρισκόταν η rubbit του. Χτύπησα την πόρτα μου άνοιξε ο Τζείκομπ. Αμέσως τον αγκάλιασα και με αγκάλιασε και αυτός.

«Μπέλλα που ήσουν; Μου έλειψες.» φίλησε απαλά τα μαλλιά μου.

«Και εμένα μου έλειψες.»

«Πως και σε άφησαν αυτές οι αιμοβόρες βδέλλες να έρθεις; »

«Να κοίτα είναι που πρέπει κάτι να σου ζητήσω, είναι πολύ επείγων.»

«Τι είναι;»

Τον διέκοψα. Όσο πιο γρήγορα τα έλεγα τόσο το καλύτερο.

«Η Βικτώρια έρχεται εδώ σε τρεις μέρες και θα την πολεμήσουμε εμείς και οι οικογένεια του Έλεαζαρ είναι και αυτοί χορτοφάγοι μην ανησυχείς.»

«Τι;» με κοίταξε λίγο έντρομος και μετατόπισε το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο.

«Θέλουμε την βοήθεια σας σε παρακαλώ κινδυνεύω.»

«Αφού η Βικτώρια δεν είχε ξαναέρθει από όταν την κυνηγήσαμε ως τα σύνορα,πως;»

«Τώρα φτιάχνει ένα στρατό από βρικόλακες και έρχεται να με σκοτώσει ως εκδίκηση που ο Έντουαρντ σκότωσε τον Τζέιμς.»

Πως θα νιώσει όταν δει ότι ο Έντουαρντ είναι ήδη νεκρός σκέφτηκα. Ο Τζέικ με κοίταξε λίγο και μετά συνέχισε.

«Ναι θα σας βοηθήσουμε αν μας εγγυηθείτε ότι οι άλλες βδέλλες δεν θα μας πειράξουν.»

«Ωραία τότε ελάτε αύριο μετά την αποφοίτηση εδώ. Του έδωσα ένα χαρτάκι με την γεωγραφική θέση του χωραφιού που θα γινόταν η μάχη. Μου το είχε δώσει η Άλις προηγούμενος.

«Ωραία θα τα πούμε αύριο το βράδυ λοιπόν.» τον αγκάλιασα ξανά.

«Σε ευχαριστώ Τζέικ .»

«Θα κάναμε τα πάντα για να είσαι ασφαλής Μπέλλα.»

Γύρισα και έφυγα τρέχοντας προς το αυτοκίνητο του Καρλαίλ. Η Άλις με κοίταξε ανήσυχη.

«Όλα καλά θα έρθουν απόψε στο λιβάδι.»

«Ωραία τώρα πάμε σπίτι του Τσάρλι. Χρειάζεσαι ρούχα. Και επίσης πρέπει να τον δεις.»

«Άλις υπάρχει περίπτωση τώρα που θα γίνει μάχη να έρθουν εδώ οι Βολτούρι;»

«Δεν ξέρω Μπέλλα,προσπαθώ να δω τις αποφάσεις τους αλλά για κάποιο λόγο δεν βλέπω τίποτα. Όπως τώρα εσύ που ήσουν κοντά σε λυκάνθρωπους και όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να δω τίποτα. Έτσι και τώρα είναι σαν να έχουν προσλάβει καμιά δεκαριά λυκάνθρωπους να τους προστατεύουν.

«Αποκλείεται Άλις απλά δεν έχουν αποφασίσει τίποτα ακόμα. Δεν γίνετε να συμμαχήσουν με λυκάνθρωπους.»

Μπήκα μες στο αμάξι και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι μου. Μόλις φτάσαμε κατέβηκα από το αμάξι και αφού σκούπισα τα πόδια μου στο χαλάκι της εξώπορτας μπήκα μέσα με το κλειδί μου. Πίσω μου ακολούθησε η Άλις. Με την άκρη του ματιού μου την είδα να σουφρώνει την μύτη της.

«Μπέλλα!» είδα τον Τσάρλι να σηκώνεται και με αγκάλιασε. «Έχεις να έρθεις μια εβδομάδα που ήσουν;»

«Πλησιάζει και η αποφοίτηση.» ήταν το μόνο που μπορούσα να πω ως δικαιολογία.

«Ναι όσο αναφορά αυτό πάνω είναι η στολή της αποφοίτησης. Πάρε την μαζί σου και φόρα την αύριο το απόγευμα θα έρθω να σε πάρω να πάμε μαζί.»

«Ωραία και έχω να σου ανακοινώσω και κάτι το άλλο. Το σαββατοκύριακο θα πάω για camping με τους Κάλλεν. Κοίταξε την Άλις στα μάτια και μετά εμένα. Έδειχνα καλύτερα τώρα που είχαν ξεπρηστεί τα μάτια μου.

«Εντάξει να πας. Α και ήθελα να σε ρωτήσω απάντησαν από κάποιο πανεπιστήμιο ;»

«Όχι ακόμα.»

Τώρα το θυμήθηκα και αυτό. Έπρεπε να βρω και ένα πανεπιστήμιο αν και δεν χρειαζόταν αφού η Άλις θα με μεταμόρφωνε μέχρι τον Σεπτέμβριο σε βρικόλακα. Ανέβηκα στο δωμάτιο και πίσω μου ανέβηκε και η Άλις. Με πλησίασε και μου ψιθύρισε στο αυτί.

«Κάποιος μπήκε εδώ κάποιος βρικόλακας.»

Πάγωσα. Γύρισα και την κοίταξα.

«Πότε ποιος; πως δεν πείραξε τον Τσάρλι;»

«Δεν ξέρω Μπέλλα δεν αναγνωρίζω την μυρωδιά. Κάποιος από την φρουρά των Βολτούρι ίσως. Λυπεί κάτι από το δωμάτιο σου;»

Κοίταξα με το βλέμμα μου μια φορά γύρω γύρω. Είδα ότι έλειπε η αγαπημένη μου κόκκινη μπλούζα.

«Ναι λείπει μια μπλούζα.

«Τότε πρέπει να είναι κάποιος από τον στρατό της Βικτώριας. Θα χρησιμοποιήσει την μυρωδιά σου για να οδηγήσει τους υπόλοιπους σε εσένα. Ίσως κάποιος που έχει την θέση που είχε και ο Τζάσπερ στον στρατό.

«Άλις δεν ξέρω φοβάμαι.» Άρχισα πάλι να δακρύζω και την κοίταξα στα μάτια. Δεν ήξερα τι να κάνω χωρίς τον Έντουαρντ.

Πήραμε την στολή της αποφοίτησης. Ήταν κρεμασμένη σε μια κρεμάστρα στην ντουλάπα. Βγήκαμε από το δωμάτιο. Η Άλις πριν βγούμε το μύρισε άλλη μια φορά προσεχτικά. Αποχαιρέτησα τον Τσάρλι και κατεβήκαμε κάτω στο αυτοκίνητο. Επιστρέψαμε γρήγορα στο σπίτι των Κάλλεν. Η Άλις οδήγησε πολύ γρήγορα σχεδόν όσο γρήγορα οδηγούσε και ο Έντουαρντ.

Φτάσαμε στο χωμάτινο δρομάκι και πήγε να κατευθυνθεί προς το σπίτι αλλά μια κόκκινη μερτσέντες έκλεινε τον δρόμο.

«Η Αϊρίνα;» είπε και μύρισε προσεχτικά τον αέρα. Κατεβήκαμε από το αμάξι και πήγαμε περπατώντας ως την πόρτα. Μπήκαμε μέσα και στο σαλόνι αντίκρισα όλους τους Κάλλεν την οικογένεια του Ελέαζαρ και άλλη μια κοπέλα. Ήταν πανέμορφη και είχε χρυσαφία μάτια. Ήταν το πέμπτο μέλος στην οικογένεια του Ελέαζαρ. Μόλις με είδε έτρεξε και με αγκάλιασε. Η Άλις έκανε μια κίνηση να την διώξει αλλά ο Καρλάιλ την κοίταξε με ένα βλέμμα που πετούσε σπίθες.

«Μπέλλα συλλυπητήρια. Λυπάμαι πολύ. Έπρεπε να είχα έρθει από την αρχή όταν ήρθαν και οι υπόλοιπη οικογένεια μου αλλά επειδή έχετε συνθήκη με τους-δεν ολοκλήρωσε την πρόταση- δεν μπορούσα να έρθω. Τώρα όμως που έμαθα ότι ο Έντουαρντ είναι νεκρός σε κατάλαβα έτσι ένιωσα και εγώ όταν οι λυκ-» Σταμάτησε χωρίς να ολοκληρώσει ξανά την λέξη.

«Σκότωσαν τον Λόρεντ μου. Κατάλαβα ότι και εσύ έτσι νιώθεις για τον Έντουαρντ και σίγουρα δεν θέλεις να έχεις μια λιγότερη βοήθεια τώρα που την χρειάζεσαι. Ο Καρλάιλ μου εξήγησε για την Βικτώρια και μου είπε ακόμα πως θα σας βοηθήσουν και οι λυκάνθρωποι – για πρώτη φορά άρθρωσε ολόκληρη την λέξη- αλλά εμένα δεν με νοιάζει θέλω να σε βοηθήσω για να μην πάθεις ότι έπαθα και εγώ.»

Την κοίταξα στα μάτια και είδα την θλίψη της για τον Λόρεντ. Έκατσα στον καναπέ και τους κοίταξα όλους. Η Άλις άρχισε να μιλαεί.

«Κάποιος μπήκε στο σπίτι της Μπέλλας. Λυπεί μια μπλούζα.» Όλοι γύρισαν και την κοίταξαν εμφανώς αιφνιδιασμένοι.

«Κάποιος που ξέρουμε;» ρώτησε ο Καρλάιλ.

«Δεν αναγνώρισα την μυρωδιά, όποτε όχι είναι κάποιος ξένος ή από την φρουρά των Βολτούρι ή ακόμα από τον στρατό της Βικτώριας.

Όλοι κοίταξαν έμενα τώρα.